JEUGDWERK

Ik ben Djehoshua Sahetapy (23) uit de Molukse wijk Heer-Maastricht. Ik woon thuis samen met mijn vader Abé Sahetapy, mijn moeder Elvira Sahetapy-Tatipata, zusje Elzrah, broertje Mezack en petekind Djaël. 

 

In het verleden heb ik 3 jaar stage bij Trajekt gelopen, voordat ik 2 jaar binnen de Jeugdzorg ben gaan werken. Inmiddels werk ik als ontbijt-medewerker bij hotel Townhouse, omdat ik dan erna mij kan bezig houden met Jeugdwerk Molukse Wijk Heer. Regelmatig word ik de "intiatief-nemer" van Jeugdwerk MWH genoemd. Op zich wel logisch omdat ik het weer heb opgepakt, met de nadruk op "weer".  Eigenlijk kan ik beter "na-aper" genoemd worden. Dit klinkt negatief maar dat is het totaal niet, het is gewoon de waarheid.

Ik probeer namelijk te doen, wat mijn voorbeeld oom Connies Lewerissa vroeger deed. Hij verzorgde alle activiteiten voor de hele wijk. Met Jeugdwerk MWH probeer ik dit, samen met mijn werkgroep bestaande uit Stefanie Hehalatu en Cherida Kaffa, stapje voor stapje terug te brengen. 

 

Het begon allemaal in februari 2011, toen ik deelnam aan de studieweekend voor jongeren georganiseerd door Solidair Maloekoe. We spraken tijdens dit weekend over ons geloof, Molukse politiek en onze Molukse wijk. Samen met de jongeren spraken we af dat we meer voor onze wijk gaan doen. Twee jaar later, februari 2013, was er weer een studieweekend met "jongeren en de Molukse wijk" als thema. Tijdens dit debat werd weer over hetzelfde gesproken als 2 jaar terug: jeugdwerk moet terug komen. Dit was voor mij het teken om te beginnen. Geen flauw idee waar ik moest beginnen, maar ik ga het gewoon doen. Na het weekend heb ik gesprekken gevoerd met het bestuur van Stichting Moetiara Maloekoe en de beheerder van de onze Stichting. Vrijwel meteen heb ik de beschikking gekregen over het tweede lokaal, wat nu onze huiskamer is. 

 

Nu, augustus 2013, is de huiskamer een ontmoetingsplek voor (vooral de Molukse) jeugd. Vanuit de huiskamer werkt de werkgroep aan de verschillende activiteiten voor de doelgroepen. Van te voren had ik honderden ideeën in mijn hoofd. Het belangrijkste doel was de jeugd weer naar de Molukse wijk te brengen, de wijk die onze overgrootouders, grootouders en ouders hebben opgebouwd, de wijk waar wij zo trots op zijn omdat dit een groot deel uitmaakt van onze Molukse identiteit. Om uiteindelijk Jeugdwerk MWH samen met de Molukse jeugd te dragen.

 

Met Jeugdwerk MWH willen we activiteiten organiseren voor kinderen, tieners en jongeren. Ook hebben we nog activiteiten voor de jongens en meiden apart. Omdat er niet veel geld is om alles te doen wat we willen, werken we volgens een speciale methode: wil je iets doen wat geld kost? Dan organiseer zelf eerst iets om geld op te halen. Heel simpel, een groep krijgt een voorschot en houdt hiermee een activiteit mee. Tijdens deze activiteit halen ze geld op waarmee ze dan iets leuks mee kunnen doen. Ik wil dat de jeugd wordt geactiveerd. Dus niet alles in hun schoot geworpen krijgt, maar er zelf iets voor moet doen. Daarmee hoop ik dat ze zien hoe belangrijk onze Molukse wijk is, terwijl ze tegelijkertijd op een leuke manier iets doen voor hun wijk.

 

Wij, Molukkers in Nederland, voeren namelijk ook hier onze eigen strijd. De strijd om te overleven in een vreemd land. Met Jeugdwerk MWH wil ik hiermee mijn steun bijdragen. Zodat wij, onze kinderen, onze kleinkinderen, etc. kunnen blijven genieten van onze mooie en speciale cultuur. De activiteiten zullen namelijk ook een culturele draai krijgen zodat de doelgroep spelenderwijs dingen leert over de Molukse cultuur.

 

Ik ben dus simpel gezegd een strijdende na-aper. Ik probeer ervoor te zorgen dat de jeugd het had, zoals wij het vroeger hadden. Dat is mijn droom. Elke week woensdagmiddagclub voor de kinderen. In de avonden huiswerkbegeleiding en huiskamer voor de tieners en jongeren zodat ze niet op straat hangen. En natuurlijk elk jaar zomerkamp. Dit allemaal omdat ik dènk dat mijn voorganger het ook zo deed. Als kind ervaar je het anders dus het is soms ook moeilijk om herinneringen om te zetten in daden. En dan vraag je je af: Doe ik het wel goed zo? Maar fouten zullen gemaakt worden en dat is menselijk, daar ben ik ook totaal niet bang voor. Dit alles doe ik namelijk voor mijn mensen hier uit Heer, uit Maastricht. In de hoop dat ook de jeugd onze roots niet vergeet en dat onze eigen Molukse wijk niet verloren gaat. Niet voor niks weigeren onze oudjes om hun huis hier te verlaten voor een verzorgingshuis. Zo speciaal is onze Molukse wijk nou eenmaal. Dit is alles wat ik wil. Dit ben ik!!